Wat begon als een ontspannende hobby groeide uit tot een klein, hartverwarmend project met een groot doel. Elien, student verpleegkunde met een passie voor haken, besloot haar creativiteit te koppelen aan een groter verhaal: troost brengen aan zieke kinderen. Zo ontstond ‘knuffeltje met een hart’ – een initiatief dat zachtheid, zorg en een flinke portie liefde samenbrengt in de vorm van gehaakte knuffels.
Van hobby naar hartverwarmend initiatief
“Ik haak heel graag, en het liefst van al knuffels”, vertelt Elien enthousiast. “Mevrouw De Blaeser zag dat eens en sprak me erop aan. Ze had op een ziekenhuisafdeling gezien hoe ze daar knuffels aan zieke kinderen gaven. Ze vroeg of dat niets voor mij was. Ik speelde al langer met het idee om iets meer te doen met mijn haakwerk, en zo kreeg dat idee langzaam vorm. Enkele maanden geleden werd dat concreet: ik startte met mijn project ‘knuffeltje met een hart’.”
Hoewel het project nog in de kinderschoenen staat, heeft Elien er grote dromen mee. “Ik wil zieke kinderen een hart onder de riem steken met een zachte knuffel, een beetje troost, iets kleins dat toch veel betekent.” Toevallig belandde haar nichtje kort na de opstart van het project op intensieve zorg, en zij kreeg de allereerste knuffel.
Ik kan blijven haken én tegelijkertijd kan ik anderen, kinderen, blij maken.
“Hoe ik eraan begin? Gewoon, ik vond op het internet leuke patronen van mini-knuffels en die heb ik aangekocht. Allemaal dieren – behalve eentje, dat is een astronaut. Ik haak met chenille-wol, omdat die zo superzacht is én makkelijk werkt.”
Intussen heeft ze er al negentien klaar. Nummer twintig, een groen nijlpaard, is in de maak. “Een knuffel is zo’n 20 centimeter groot. Alleen de kop is opgevuld, het lichaam is plat. Soms zijn ook de poten of de staart gevuld, zoals bij de dino. Ik heb zo’n vijftien verschillende patronen: een nijlpaard, varken, schaap, rund, eend, flamingo, aap, leeuw, vos…”
Zachte knuffels met een groter doel
Van het Paola Kinderziekenhuis kreeg Elien het bericht dat haar knuffeltjes welkom zijn op de Pediatric Intensive Care Unit (PICU), de afdeling intensieve zorgen voor kinderen dus. Starten met één ziekenhuis vind Elien prima. “Het is mijn hobby, ik doe het in mijn vrije tijd. Ik heb het ook altijd bij me – onderweg, in de auto of trein. Dan neem ik mijn wol en haakpen en begin ik gewoon. Het ontspant me enorm, en ik kan er moeilijk mee stoppen, zo graag doe ik het. Ondertussen heb ik al een hele verzameling knuffels, die daar gewoon ligt te liggen. Dit project geeft me een extra doel: ik kan blijven haken én ik maak er anderen blij mee.”
De kosten van patronen en wol kunnen oplopen, dus bedacht Elien een slimme oplossing. “Ik ben begonnen met knuffels ‘verkopen’. Al is ‘verkopen’ niet het juiste woord, want je koopt ze niet voor jezelf: het bedrag dat je betaalt, gaat integraal naar de aankoop van materialen. De knuffel zelf gaat rechtstreeks naar een kind in het ziekenhuis. De reacties zijn heel positief. Mensen vinden het een mooi initiatief, en er zijn er al die een knuffel ‘gekocht’ hebben.”
Het bedrag dat je betaalt, gaat integraal naar materialen – de knuffel gaat naar een ziek kind.
Of haar keuze voor verpleegkunde iets te maken heeft met dit project? “Niet echt,” zegt Elien nadenkend. “Als kind zei ik altijd dat ik verpleegkundige wilde worden. Geen idee waar dat vandaan kwam. Ik heb wel vaak in het ziekenhuis gelegen, en mijn knuffels gingen altijd mee (lacht). Ik bewonderde verpleegkundigen precies. En ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn keuze. Vroeger wilde ik altijd op neonatologie werken, maar nu begin ik ook meer interesse te krijgen in spoed en intensieve zorg. Al heb ik nog geen stage gelopen op pediatrie of neonatologie – ik zit nog maar in het tweede jaar, dus dat komt misschien volgend jaar.”
Het project volgen? Dat kan via Eliens website.
