vaccinatiecentrum

De mensen zijn zo dankbaar! En daar doe je het als hulpverlener voor!

De vaccinatiecentra draaien op volle toeren… en verschillende docenten gaan er als vrijwilliger een handje helpen. Docente Marleen De Bruyn is een van hen. Zij vertelt over haar ervaringen in Park Spoor Oost. De collega’s vullen aan.

26 maart 2021 – Het moet dinsdag 16 maart geweest zijn dat ik het vaccinatiedorp van ’t stad voor het eerst binnenstapte. Dit ‘dorp’ – ik vermoed het grootste van Vlaanderen – telt drie straten. Elke straat heeft 4 kruispunten en elk kruispunt is het midden van 4 cabines om te prikken. Per kruispunt staan er één of twee vaccinatoren. Eén van hen is ook de ‘runner’. Met het gepaste hesje mag hij/zij de farmacie betreden, waar de spuitjes worden geprepareerd. Ik genoot eigenlijk wel van dat ‘eerste schooldag’-gevoel!

Groot was mijn vreugde om onze collega Carl te zien, maar dat was van korte duur want zijn shift zat er net op. Na wat uitleg van de ‘straatmeester’ kon ik meteen starten met een eerste prik… en er volgden er vele! Best wel zeer aangenaam werk: de mensen zijn vooral dankbaar, en daar kicken we op als hulpverlener, toch? Of dit de enige motivatie is om mij te engageren voor de vaccinatie? Dat zou wat pover zijn. Er is immers ook de nieuwsgierigheid en het ‘avontuur’, het nieuwe, het onbekende. Verder zijn er de ethisch hogere redenen als menslievendheid, bezorgdheid en morele plicht.

Om 17 uur zit mijn shift erop. Moe maar voldaan keer ik huiswaarts: een zevental km met de fiets. Stiekem hoop ik dat Marc, mijn echtgenoot, gekookt heeft. In dat geval zijn er twee mogelijkheden: spaghetti bolognaise of witloofrolletjes met kaassaus. Het werd spaghetti…

   De race tegen het virus lijkt zich uit te drukken in vaccinatiecapaciteit. Dat is toch wel wennen…

vaccinatiecentrum

07 april 2021 – Inmiddels ben ik verschillende keren teruggekeerd en kan ik enige typologie in kaart brengen. Aan de ene kant van het spectrum vinden we de burger die goed voorbereid is en in één handomdraai de schouder ontbloot: een handig mouwloos topje of T-shirt met korte mouwen en laat maar komen die prik. Aan de andere kant zijn er de burgers die ‘iets’ meer tijd nodig hebben: na de jas, de trui uit, die eerst blijft haperen achter het masker en de bril… Daarna volgende laag: het hemd met lange mouwen en de vele, veel te kleine knopen. Soms zijn we dan bij het marcelleke beland, maar niet altijd… Niet getreurd, geduld wordt zelden verloren in ons vaccinatiedorp.

Die eerste weken werkte het vaccinatiedorp nog niet op volle kracht. Toch ging het vlot vooruit, met 2000 tot 2500 vaccinaties per dag. Als vaccinatoren zien wij een burger maximaal 1 tot 1,5 minuut. Maar zelfs in zo’n korte tijdspanne kan je gepersonaliseerd werken en info geven: “een stijve arm gedurende 2 à 3 dagen, daarover moet u zich geen zorgen maken, dat gaat vanzelf over, en bij een wat grieperig gevoel een Dafalgan of paracetamol nemen”. Het duurt net lang genoeg om de vaccinatievloeistof ‘rustig’ in te spuiten. Een vriendelijk woord, een grote (gemaskerde) glimlach en een proficiat begeleiden onze info en hebben al hun effecten bewezen.

“1,5 minuut is precies genoeg om een prik te zetten en wat info te geven. Met een brede (gemaskerde) glimlach en een proficiat!”

22 april 2021 – Na de ‘paaspauze’ heb ik mij terug kandidaat gesteld om te vaccineren. Op ‘mijn’ kruispunt werkte ik gisteren samen met Stella, een studente van St.-Norbertus. Voor mij is het ondertussen van oktober geleden dat ik nog eens een student in levenden lijve heb gezien…

Het prikken draait nu bijna op volle toeren. Sinds Pasen vaccineren we ook met Moderna. Dat is het derde vaccin dat we toedienen, na Pfizer/BioNtech en AstraZeneca. Volgens de huidige informatie komt daar binnenkort ook Johnson & Johnson (Janssen Pharmaceutica) bij. Van dit laatste vaccin heb je maar één dosis nodig. Dat maakt het interessant voor doelgroepen die moeilijk bereikbaar zijn, zoals mensen die thuis gevaccineerd worden, zeelui en daklozen. Omdat er drukke dagen voor de deur staan, organiseerde men gisteren een webinar. Wanneer we binnenkort op volle capaciteit gaan werken (ca. 5500 vaccinaties per dag !!) is het immers belangrijk dat alles gesmeerd verloopt.

Goed nieuws! Voorbije maandag al bereikten we met ons vaccinatiedorp de gegeerde 70% van gevaccineerde 65-plussers. Als de vaccins vlot geleverd worden, kunnen we de capaciteit opvoeren tot 70, zelfs 80.000 vaccinaties per week. Ik vind dat duizelingwekkende cijfers… De gedrevenheid van het coördinerend team, met dr. Stroobants aan het roer, is aandoenlijk. De race tegen het virus lijkt zich in vaccinatiecapaciteit uit te drukken. Dat is toch wel wennen… Wij, verpleegkundigen en hulpverleners, lijken met andere criteria te werken, als daar zijn betrokkenheid, nabijheid… en andere softies. Maar in tijden van pandemie gaat het over snelheid, capaciteit en vooral (ook gisteren geleerd) ‘flow’. Mensen werken zich uit de naad om te vermijden dat mensen ergens zouden moeten wachten. En dan is er tenslotte ook die deugddoende vloed van complimenten. Het gelukshormoon kan, naast de aanmaak van immuunstoffen, zijn werk doen.

Als vrijwilliger krijgen we ook af en toe een nieuwsbrief. In de eerste mail viel het mij op dat onze coördinator Dr. Stoobants pleitte voor een onkostenvergoeding voor de vrijwilligers. Toen brak mijn klomp. De essentie van vrijwilligerswerk is toch dat dit onbaatzuchtig en onbezoldigd is? We krijgen in het vaccinatiedorp een broodje tijdens de middagpauze, en naast koffie, thee en water (spuit of plat) wordt er ook vers fruit aangeboden. Ik zag niet waar die onkosten zouden kunnen gemaakt worden… In de laatste nieuwsbrief bleek er een oplossing gevonden: wie die een onkostenvergoeding wenst te ontvangen, geeft zijn rekeningnummer door…iedere vrijwilliger kan dus voor zichzelf uitmaken waar de prioriteit ligt van zijn engagement. Men denkt hier echt aan alles, wat een dreamteam!’

Posts created 43

Eén gedachte over “De mensen zijn zo dankbaar! En daar doe je het als hulpverlener voor!

  1. Het nieuwe woord” corona”. Onze wereld stond op zijn kop. Niet knuffelen, niemand zien, thuis blijven , zitten, …. Zorg en wetenschap stonden meer dan ooit naast elkaar. Vaccinatie betekent leven! Deelname voelde ikzelf aan als een must. Als verpleegkundige deel uitmaken van evolutie, vooruitgang , kennis. Contacten met mensen en deze informeren. warm aanbevolen en geeft een goed gevoel.

Een reactie achterlaten

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven