9 uur. Nils, Lise, Els en ik wachten bij het skillslab. Strak in uniform en bloednerveus. Klaar voor onze eerste sessie in de immersive room, het lokaal waar je ervaring opdoet via simulaties.
9.05 uur. Dan roept de docent ons binnen … en plots staan we op het perron van de Londense metro. Een man onwel geworden! Nils en Els rennen er naartoe. Is hj bewusteloos? Ademt hij nog? Klopt het hart? “Defibrillator?”, vraag ik. Achter ons komt een metro met piepende remmen tot stilstand, mensen stappen in en uit, lopen ons voorbij … We horen het nauwelijks. “Eén, twee, drie… clear!” De vrouw schokt. Nog een keer. Na de derde keer voel ik opnieuw een hartslag. Lise komt aangelopen met een brancard. We tillen de man erop en haasten ons naar de ambulance…
9.15 uur. Beduusd en nog helemaal onder de indruk staan we op de gang. Het leek allemaal zo echt! En er gebeurde zoveel tegelijkertijd … Ik kan moeilijk onder woorden brengen wat het precies met me deed. Maar in die tien minuten heb ik veel geleerd!
